Sylwetka miesiąca:
PATRICE CHEREAU

Francuski reżyser filmowy, teatralny i operowy, scenarzysta i aktor.
Urodzony 02.11.1944 w Lezigne, Maine-et-Loire.
Związany z teatrem już od liceum. W szkole Louis-Le-Grande, wraz z Jean-Pierrem Vincentem, Jacquesem Schmidtem i Jerome Deschamps, współtworzył amatorski teatr. W wieku dwudziestu lat, w 1964 zadebiutował jako reżyser teatralny. W latach 1966-69 związany był z Theatre de Santrouville, w którym reżyserował sztuki głównie z repertuaru molierowskiego. W 1969 zadebiutował jako reżyser opery Gioacchino Rossini’ego Włoszka w Algierze.
Przez kolejne trzy lata przebywał we Włoszech, gdzie doskonalił swoje umiejętności sceniczne. Po powrocie do Francji zaczął reżyserować w Theatre Nationale w Paryżu, którego był dyrektorem od 1973. Powodzeniem cieszyły się jego inscenizacje, m.in. Złota Renu, Walkirii, Zmierzchu bogów i Pierścienia Nibelungów. W latach 1982-90 był dyrektorem i reżyserem w Theatre des Amandiers w Nanterre, gdzie ponadto założył szkołę aktorską. W latach 90-tych, pomimo iż pochłonięty był pracą na planie filmowym, wyreżyserował m.in. opery Wozzeck (1992) oraz Don Giovanni (1994-96).
Jako reżyser filmowy debiutował w 1974 melodramatem wg powieści Jamesa Hadleya Chase’a La chair de l’orchidee (Ciało orchidei), w którym wystąpiła Charlotte Rampling. W 1983 poznał Claude Berri, który stał się producentem jego kolejnych filmów, m.in. obrazu L’homme blesse (Mężczyzna zraniony), który został nagrodzony Cezarem. Wielki sukces przyniósł mu zrealizowany w 1994 film Królowa Margot, opowiadający o spiskach i waśniach na dworze Katarzyny Medycejskiej, z udziałem Izabelle Adjani, Virny Lisi, Vincenta Perez i Daniela Auteuil, który uzyskał szereg nagród, m.in. Nagrodę Jury w Cannes. Po nagrodzonym Cezarem filmie Ci, którzy mnie kochają, wsiądą do pociągu (1998), Chereau zaskoczył wszystkich obrazem Intymność (2000), filmem opowiadającym o miłości i fascynacji erotycznej, porównywanym z Ostatnim tangiem w Paryżu (1972) Bernardo Bertolucciego, który przyniósł mu Złotego Niedźwiedzia na MFF w Berlinie dla najlepszego filmu oraz nagrodę dla najlepszego reżysera europejskiego. Kolejny film – Jego brat (2003) również przyniósł mu nagrodę na berlińskim festiwalu, tym razem za reżyserię. W 2009 wyreżyserował Zagubionych w miłości – najbardziej abstrakcyjny w swojej karierze film, będący ciekawym eksperymentem, formą przypominający zdjęciowy album.
Chereau z powodzeniem występuje także jako aktor. Na ekranie stworzył kreacje, m.in. u Andrzeja Wajdy w Dantonie (1982), gdzie zagrał Camille Desmoulins, u Youssefa Chahine’a w Al.-Wedaa Bonaparte (Żegnaj, Bonaparte; 1985), gdzie wcielił się w samego Napoleona i w filmie Michaela Manna Ostatni Mohikanin (1991), w którym odtwarzał postać francuskiego generała Montcalma.
Chereau uważany jest za jednego z najbardziej uznanych współczesnych reżyserów kina francuskiego.

Filmografia (tylko filmy wyświetlane w Polsce):

1994 – Królowa Margot (La Reine Margot)
1998 – Ci, którzy mnie kochają, wsiądą do pociągu (Ceux qui m'ainment, predont le train
2000 – Intymność (Intimacy)
2003 – Jego brat ( Son frere)
2005 – Garbielle
2009 – Zagubieni w miłości (Persecution)

                                                                                      mozaika.org.pl